بهاری پسرم ، کیامهر

مطابق معمول اغلب شبها کاناپه ی جلوی تلویزیون (محل مخصوص چرت زدنهای قبل از خواب  اصلی شبانه ی بابا )میزبان ایشان بود و باز هم مطابق معمول همه شبها مامانی که من باشم مشغول شست و شوی ظرفهای شام . مطابق معمول هر شب تلویزیون روی کانال اخبار است و بطور اخص اخبار اتفاقات فرانسه  این روزها تکرار می شود مطابق معمول شبها موقع کار مامان در آشپزخانه و چرت بابا روی مبل  پسرک در حال ولو کردن اسباب بازیهایش در اتاق و  ور رفتن با آنهاست فردا یش که طبق معمول هر عصر کیامهر را از مامان تحویل می گیریم و از خورد و خوراک و روزمره اش میپرسیم مامان  میگوید وای که چقدر قشنگ فرانسه را تعریف می کند! و ما در اینحالت ...

از اطلاعات یک پسر 3 سال  و 9 ماهه که همه چیز را می گوید خودم میدانم و هرچه اصرار میکنیم از کجا بلد شده ای می گوید از خودم  : نفس زنان که به طبقه سوم می رسد تمام علایم و نشانه ها را رها میکند سه تا تابلوی گرد کوچک روی در را نادیده می گیرد و از لوله های گاز که در طبقه اول 6 تا هستند و در دو 4 تا و در سه به 2 می رسند می فهمد ما رسیده ایم به خانه مان !! مامان میدونی کی سوار لیموزین میشه ؟ رییس جمهور دیگه ! اگه بخواد بره خونش یا سیتی سنتر بچشو ببره یا بره سرکار !  میدونی شیشه هاش سیاهن چون کسی رییس جمهور و نبینه ! اگه سرشو از سان روف بیاره بیرون بهش شلیک میشه ! می پرسد مامان پازل چجوری تولید میشه ؟ بعد...

خیر سرمان خواستیم عصر جمعه ای کمی بخوابیم گل پسرمان آمد که مادر چرا  خوابی الان که روزه گفتیم خسته ایم دلمان خواب میخواهد گفت باشه به یه شرط ، ببعی را هم بغل کنی و لالایی بخونی چاره چه  بود ؟ برای ببعی هم لالایی خواندیم . پتو را کشید رویمان و گفت بخواب مامان خوبم ! رفت و دو دقیقه بعدش آمد که مامان اجازه هست شکلات بخورم ؟ گفتیمش بله . رفت و دوباره آمد که بازکردنش سخته میشه بازش کنی ؟ گفتیم به روی چشم ! رفت .پلکمان سنگین شده بود که آمد دوباره ... گفت مامان از دستت رفت شکلات ! اگه بدونی چقدر خوشمزه بود ! گفتیم اشکالی نداره بعدا میخوریم گفت الان وقت شکلاته ، گفتیم برو بیار بخوریم ! فرستادیمش پی نخود سیاه که برود...

یادتان هست  در چند پست قبل درخواست کرده بودم برای خانم دکتر " الف "  عزیز دعا کنید ... حالا  می خواهم برای آرامش روحش دعا کنید ..... به همین سادگی رفت ! الان دقیقا 12 روز و 12 ساعت است که چشم از دنیا بسته و رفته ! به همین سادگی ! سروش 16 ساله ماند و  بی مادری ... خودش اگر پزشک نبود و اطرافیانش از شوهر و خواهران و شوهر خواهرانش هم ، شاید بیشتر باور می کردیم که سرطان  مهمان 4 ماهه اش شود و نه بیشتر ! اگر 10 روز قبلترش لب خندان و چهره نازنینش را نمی دیدم که شال سبز رنگش را با چه سلیقه ای میل به میل می کرد و طرح و نقش می انداخت شاید بیشتر باورمان میشد که رفت ! از وقتی خواهر بزرگ الهام نمر...